Rozmawiam z pozytywną rudzianką, poetką, scenarzystką, animatorką kultury, autorką dwóch książek, a także opiekunką dziecięcą i mamą – Moniką Czoik.
Jak zaczęła się przygoda z pisaniem?
Moja podróż z pisaniem rozpoczęła się już w szkole średniej. Z racji tego, że kończyłam szkołę związaną z opieką nad dziećmi, często się z nimi spotykałam. Wówczas poczułam chęć napisania bajki, wierszyka właśnie dla dzieci. Bardzo chciałam zaangażować się i dać najmłodszym coś od siebie.
Pierwszy tomik ukazał się w 2010 roku - "Wierszyki na każdą porę roku" i został bardzo ciepło przyjęty przez dzieci. To dało mi dużo pozytywnej energii do tworzenia kolejnych wierszy i w ten sposób w 2011 roku została wydana druga książeczka "W czarodziejskiej szufladzie".
Będąc w liceum udało mi się wystawić pierwsze przedstawienie wg mojego scenariusza. Do spektaklu "Opowieść wigilijna", którego premiera odbyła się w 2006r. zaangażowałam moich współpracowników z placówki opiekuńczo-wychowawczej oraz z MOPS-u.
Kolejne projekty to "Kopciuszek" oraz "Jaś i Małgosia" na podstawie Jana Brzechwy. Następnym dokonaniem, bardzo dobrze i entuzjastycznie przyjętym przez dzieci, było wystawienie na dużej scenie, bajki mojego autorstwa "W poszukiwaniu Gwizdka".
Ostatnie przedstawienie "O wielkim czynie Małego Diablika, czyli jak uratowano Królestwo Wiosny" napisałam razem z wybitną koleżanką Anną Morajko. Współpraca z nią dodaje dużo uśmiechu w moim życiu.
Co jest Pani bliższe: wiersze czy scenariusze?
To ściśle się ze sobą łączy. Bajkowe postacie występują zarówno w wierszach, jak i przedstawieniach. Te spektakle zostały zaprezentowane dzieciom z domów dziecka, placówek opiekuńczo – wychowawczych, które nigdy wcześniej nie były w teatrze.
Bardzo się cieszę, że mogę zrobić coś dla dzieci, że spotykam na swojej drodze ludzi, którzy mi w tym pomagają, wspierają mnie.
Skąd czerpie Pani inspiracje?
Skarbnicą pomysłów jest wyobraźnia dzieci. Po spotkaniach z nimi mam głowę wypełnioną nowymi pomysłami. Jednak na co dzień źródłem moich idei jest również mój dziewięcioletni syn Filip – on patrzy na świat inaczej, dostrzega sprawy, na które dorośli nie zwracają uwagi.
Czyli Pani stara się spojrzeć na świat oczami dziecka?
Jak najbardziej, dostrzegać to, co pomijane, pragnę opisać to w sposób ciekawy, czasem zabawny.
Bohaterami są najczęściej zwierzęta?
Owszem, zwierzęta często się pojawiają w moich wierszach, ale też magia, czary, dobre duszki. To wszystko, co pozwala rozwijać dziecięcą wyobraźnię.
Jak długo powstaje wiersz?
Bardzo różnie, nie ma na to żadnej reguły. Czasami siadam i piszę, innym razem muszę temat dogłębnie przemyśleć. Napisać jest łatwiej, ale później należy wprowadzić niezbędne zmiany, a to jest dużo trudniejsze.
Co Pani czuje jak dzieci czy młodzież recytuje wiersze?
Zamysł wydania tych tomików był poparty trasą czytelniczą, do udziału w niej zaprosiłam wiele "magicznych" osób. Odwiedzam przedszkola, filie bibliotek, oddziały onkologii. Dzieci są najbardziej wymagającą widownią, dlatego podczas spotkań trzeba dać z siebie wszystko.
Jednak kiedy dzieci "w prezencie" recytują moje wiersze, wówczas czuję ogromne wzruszenie oraz zaszczyt. To dla mnie jest piękne przeżycie, to najlepsze podziękowanie za moją pracę.
A jakich autorów Pani pamięta z czasów dzieciństwa?
Przede wszystkim teksty Jana Brzechwy i Juliana Tuwima, o nich nie da się zapomnieć, są zabawne, ale z pewnym przesłaniem, pobudzają wyobraźnię. Poza tym są ponadczasowe.
Kiedy możemy się spodziewać następnego tomiku?
Materiał powstaje... Adresatem pozostają jak najbardziej najmłodsi. Myślę, że książka pojawi się znów w grudniu. Tymczasem zachęcam do wypożyczana z rudzkich bibliotek dotychczasowych tomików.
Czy Ruda Śląska stawia na kulturę?
Bardzo się cieszę z tego, że wiele osób z Rudy Śląskiej rozumie moje działania, i kiedy zapraszam ich w wspólną czytelniczą podróż poświęcają nieodpłatnie swój prywatny czas, by czytać dzieciakom wierszyki. Jestem wdzięczna za pomoc w tworzeniu materiału do ostatniego tomiku - "W czarodziejskiej szufladzie" – kilka osób udało mi się namówić, by nagrać ich recytacje. Spotkania, w których uczestniczą są dużo bogatsze – obcujemy wówczas nie tylko z poezją, ale również z muzyką czy malarstwem.
Rudzianie są otwarci na kulturę, znam wiele osób w Rudzie Śląskiej, które działają na rzecz tego, by kultura w naszym mieście się rozwijała .
Wsparcie jest ważne.
Wsparcie jest ważne - wydawcą dwóch dotychczasowych książeczek było Forum Inicjatyw Kulturalnych w Rudzie Śląskiej, redakcją zajął się pan Krystian Gałuszka. W przypadku pierwszego tomiku autorem okładki oraz obrazków był mój syn Filip, w przypadku drugiego znany malarz i artysta Piotr Pilawa - takie wsparcie bardzo doceniam.
A co w Rudzie Śląskiej powinno jednak ulec zmianie?
Sądzę, że osoby mieszkające w naszym mieście, a posiadające swoje ukryte talenty powinny się ujawnić. To może sporo zmienić, a ich działania będą pozytywnie odbierane. Nie należy bać się krytyki. Bo szczerze mówiąc, krytyka musi być zawsze. Ona nas motywuje do dalszego działania.
Dziękuję za rozmowę i życzę powodzenia.
Drodzy użytkownicy, jeśli macie pomysł o kim powinniśmy napisać w naszym nowym bloku "Pozytywni rudzianie", czyją działalność opisać, czekamy z niecierpliwością na wasze sugestie.
